درباره ی بیانیه ی هفدهم موسوی

آقای موسوی بیانیه ی شماره ی هفده خود را در یکی از حساسترین شرایطی که در هفت ماهه ی گذشته در کشور ما پدید آمده، منتشر کرده است. جنبش آزادی خواهانه ی مردم ایران و استبداد حاکم در رودررویی هفت ماهه ی خود به نقطه ی تعیین کننده ای رسیده اند. نقطه ای که هر دو سوی این کشاکش می کوشند، برتری خود را در آن تامین کرده و کفه ترازو را به سوی خود سنگین کنند. مردم در روز یکشنبه ۶ دی (عاشورا) پیروزی بزرگی به دست آوردند و اکنون حکومت با جمع کردن همه ی نیروها و کارت هایی که در اختیار دارد قصد دارد چنان ضربه ای بر جنبش وارد سازد، که تعادل قدرت را به سوی خود بچرخاتد. ناظران سیاسی از احتمال رویدادهای خونین و هولناکی سخن می گویند که سران کودتا می کوشند با یک دست کردن همه ی قوای خود، برای سرکوب جنبش اعتراضی مردم به آن ها دست بزنند
در این شرایط هشدارهای آقای موسوی نسبت به حساسیت اوضاع، رفتن وضعیت به سویی که از هیچ طرف قابل کنترل نباشد و تلاش او برای متوجه ساختن «جناح های معتدل تر» حکومت که خود را اسباب سیاست های دولت احمدی نژآد و نظامیان حامیان آن نکنند و در مسئولیت چنین فجایع هولناکی سهیم نشوند، هشدارهایی مسئولانه است.
جنبش مردم ایران جنبشی است که نظرات مختلفی را در خود گرد آورده است. در پاره ای از موارد از جمله در مورد چشم اندازهای حکومت آینده ی ایران، این نظرها حتی کاملا در برابر هم قرار می گیرند. اما مساله ی کنونی همه ی بخش های این جنبش در شرایط کنونی، استبداد موجود و گذار از آن است. به ویژه کسانی که در موضع رهبری و تاثیربخشی در این جنبش قرار دارند، باید کوشش کنند، نفاط اشتراکات را هر چه بیشتر شفاف کرده و تقویت کنند و راه کازهاس دموکراتیک را برای فرجام نهایی اختلافات فراهم آورند.
انتخابات آزاد از نظر بسیاری از نیروهای دموکرات و سکولار جامعه ی ایران، راه حلی است که با پذیرش بلاقید و شرط آن و متحد شدن حول آن، هم می توان مبارزه ی مشترک با استبداد را به سرانجام رساند و هم از طریق دموکراتیک، در مورد اختلافات و آینده ی کشور به توافق دست یافت. مردم ایران با با رسیدن به چنین نقطه ای می توانند در مورد سرنوشت و آینده ی کشور به نحوی دموکراتیک و آگاهانه تصمیم بگیرند
چهار بند آخر از پیشنهادات ۵ ماده ای آقای موسوی در بیانیه ی اخیر خود، می تواند در خدمت این مسیر و آماده کردن شرایط برای انتخابات آزاد در کشور باشد. تدوین یک قانون «اعتمادبرانگیز» در مورد انتخابات، آزادی زندانیان سیاسی، آزادی احزاب و مطبوعات و بالاخره آزادی اجتماعات و تجمعات، که در این بندها مورد تاکید قرار گرفته است، از جمله مهم ترین و اساسی ترین پیش شرط های برگزاری انتخابات آزاد است. آن چه که در این میان تعیین کننده به نظر می رسد، آزادی های پیش گفته برای همه ی احزاب و جریانات سیاسی در کشور است که در یک شرایط دموکراتیک، مبارزه ی مسالمت آمیز را می پذیرند و به آن متعهد می مانند.